<strong>Uluslararası İş ve Meslek Sahibi Kadınlar Federasyonu</strong> (<strong>BPW</strong>) tarafından <strong>Kalkınma Politikaları Uzmanı, Aktivist, BPW Uluslararası İş ve Meslek Sahibi Kadınlar Federasyonu</strong> / <strong>Kız Kulesi Kulübü Onursal Başkanı, BPW Uluslararası Birleşmiş Milletlerden Sorumlu Başkan Yardımcısı Dr. Arzu Özyol</strong> imzasıyla yapılan açıklamada şu ifadelere yer verildi: “700 milyon <strong>çocuk gelin</strong>in olduğu, her yıl 15 milyon kız çocuğunun zorla evlendirildiği bugünün dünyasında, çocuk yaşta yapılan evliliklere engel olunmazsa, çocuk gelinlerin sayısının 2050'ye kadar 1.2 milyara ulaşacağı tahmin edilmektedir. Bu korkunç tablo, çocuk evliliklerinin insan hakları ihlalleri çerçevesinde değerlendirilmesi gereken evrensel bir sorun olduğunu göstermektedir. <strong>Toplumsal cinsiyet eşitliği</strong>nin sağlanmasını hedefleyen 5 No’lu sürdürülebilir kalkınma hedefinin 3 No’lu alt maddesi doğrudan, 'Çocuk yaşta ve/veya zorla yapılan evliliklerin ve kadın sünneti gibi zararlı uygulamaların’ ortadan kaldırılmasına ayrılmıştır. Ayrıca, <strong>yoksulluk, sağlık, eğitim, beslenme</strong> ve gıda güvenliği, ekonomik büyüme ve eşitsizliklerin azaltılması ile ilgili olarak yapılandırılan diğer sürdürülebilir kalkınma hedeflerine ilişkin ilerleme sağlanabilmesi için de çocuk yaşta yapılan evliliklerin engellenmesi zarûridir. İstanbul Sözleşmesi’nin uygulamasını izleyen mekanizma olan GREVIO’nun hazırladığı raporda; Türkiye’deki kadınların yüzde 25’inden fazlasının 18 yaşından önce evlendirildiği, hatta bu oranın kırsal bölgelerde yüzde 32’ye kadar yükseldiği belirtilmektedir. Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde çoğunluğu teşkil eden AK Parti, çocuk istismarcılarının cezasını iki katına çıkarmış ve tecavüzcülerin mağdurları ile evlenmeleri durumunda cezadan kurtulmalarını sağlayan yasayı 2004 yılında kaldırarak çok doğru bir adım atmıştı. Ancak daha sonra atılan yanlış adımlar nedeniyle aradan geçen 16 yıla rağmen, “çocuk gelinler” konusu, ülkemiz için büyük bir sorun olmayı sürdürmüştür. Koronavirüs ile mücadele kapsamında günlerdir konuşulan yeni infaz düzenlemesine ilişkin kanun teklifinin, TBMM Genel Kurulu’nda kabul edilerek yasalaştığını biliyoruz. Her ne kadar cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar kapsam dışı bırakılıyor gibi görünse de; bu suçtan mahkûm olanlara verilen cezanın infaz edilmesi veya koşullu salıverilmelerine ilişkin değerlendirmeler, Cumhuriyet Başsavcısının veya belirlenecek bir Cumhuriyet Savcısının başkanlığında görev yapacak olan İdari ve Gözlem Kurulu’nun inisiyatifine bırakılmıştır. Gelinen aşamada, yıllardır yapılan yanlış uygulamalar ile hukûkun defalarca geçersiz kılınıldığını unutmamalı ve takipte kalmalıyız. Çünkü o günlerden bu yana “Mağdur şikâyetinden vazgeçti, birbirlerini seviyorlar, ailelerin rızası var, evlendiler, mahkûm edersek aile yapısı zarar görecek” gibi gerekçelerle verilen birçok beraat kararı bulunmaktadır. Bu gibi durumlarda, 2006/17 sayılı 4 Temmuz 2006 tarihli genelgenin ve “Erken Yaşta ve Zorla Evliliklerle Mücadele Strateji Belgesi ve Eylem Planı”nın (2018-2023) neden uygulanmadığını sorgulamalıyız. Bu mücadele; sadece kadınlara ya da kadın örgütlerine bırakılmamalı! Toplumun tüm duyarlı bireylerini bu akıl ve insanlık dışı girişimlerin kanunlar ile güçlendirilmesini engellemek için harekete geçmeye davet ediyoruz.”