Yağmur Daştan – EGE TELGRAF/ Tüm Türkiye’nin yüreği depremin acısıyla sarsılmaya devam ediyor. Milyonlar, yitip giden canların ardından ağlıyor. Yaşanan büyük afet, zihinlere acı dolu anlar olarak kaydedilirken diğer yandan ise unutulmayacak görüntülerin içine adeta bizi hapsetti.
O görüntülerden biri de evladını kaybeden Mesut Hançer’e aitti. Kahramanmaraş’ta bir babanın enkaz altında can veren 15 yaşındaki kızının elini tuttuğu görüntü şimdiden depremin simge fotoğraflarından oldu. Baba Hançer, enkaz yığınlarının arasında kızı Irmak Leyla’nın elini tutarken yaşadığı acıyı herkese yansıttı.
‘ACIMIZI PAYLAŞACAĞIZ…’
İzmir Eşrefpaşa Anadolu Lisesi (EPAL), Hançer’in bu acısını derinlerinde özümseyerek ağıt yaktı. Okul Müdürü Selman Er’in hazırladığı şiiri Sude Memiş isimli bir öğrenci seslendirdi. Konuyla ilgili açıklamalarda bulunan Er, “Ülkemizi yasa boğan büyük deprem afetinden milletçe çıkarılacak çok dersimiz var. Belki bu derslerden biri de, sevdiklerimize sevgimizi göstermek,söylemek ve yapabiliyorken ellerini sımsıkı tutmak. Irmak Leyla Hançer kızımızın babası Mesut Hançer’in avucundaki bu elleri, bu kare ile bizleri çok derinden yaraladı. Hissettiğimiz acı ve tarifsiz üzüntüyü şiire dökmeye çalıştım, öğrencimiz Sude Memiş de seslendirdi. Bu da bir ağıtımız olsun. Belki dinledikten sonra sevdiklerimize bir daha sarılmak için . Acımızı paylaşacağız, yaralarımızı saracağız inşallah. Tüm kaybettiklerimizin mekanları cennet olsun. Devlet ve milletimizin başı sağolsun. Rabbim bir daha yaşatmasın” diye konuştu.
“Bırakma ellerimi baba” isimli acı dolu şiirin sözleri şöyle:
Bırakma ellerimi baba
Kal öylece yanıbaşımda
Dışarısı kar ve soğuk
Isınsın yüreğim ellerinde
Yollar, binalar ve okulum göçük
Koca bir moloz yığını üzerimde yük
Senin acın hepsinden büyük
Azalır elbet zamanla baba
Acını duyan var mı?
Gözlerin nemli kalsın ama ağlama
N’olur baba ellerimi bırakma
Saçlarımı da okşa ama tozludur, koklama
Belki şehir yıkıldı, sen yine de yıkılma…
Sancını duyan var mı?
Saçlarına kır yeni mi düştü baba
Ya alnındaki bu derin kırışık
Nereye gitti gözlerindeki sönmeyen ışık
Yürek çarpıntın kaç şiddetinde baba?
Sesini duyan var mı?
Ben bir kez öldüm belki, sen ise bin
Ölen biz miyiz geride kalanlar mı bana?
Sen bırakınca ellerimi üşüyorum
Toz duman içinde boşluğa düşüyorum
Sesimi duyan var mı?
Bu kadar yumuşak mıydı ellerindeki nasır?
Ellerindeki nasırda kalsın ellerim bir asır…
O zaman soğuk beton bana ipekten hasır
Tutunamadım hayata ellerine tutunayım
Sesimi duyan var mı?
Bu kadar yumuşak mıydı ellerindeki nasır?
Ellerindeki nasırda kalsın ellerim bir asır…
O zaman soğuk beton bana ipekten hasır
Tutunamadım hayata ellerine tutunayım
Sessizliğimi duyan var mı?
