Liseden mezun olduktan sonra garsonluk yaptım kafede, daha sonra da mağazada kasiyerlik yaptım, tezgahtarlık da yapıyordum. Kafede 6 ay çalıştım, babam '1 hafta çalışırsın ancak' demişti. Deneyim olarak görüyorum. Yaşadığım yer bildiğim korunaklı alanımdı, konfor alanımın dışına çıkmak istedim, insanlarla nasıl konuşabileceğini görmek, mücadele edebilmek, hayata karışmak istedim. Konservatuar için oradan ayrıldım, kafenin sahibi 'burası senin evin her zaman dönebilirsin' dedi bana.
KADINLARIN BU KADAR GÜÇLÜ OLMASINI İSTEMİYORUM
Ben artık kadınların bazen bu kadar güçlü olmasını istemiyorum. Çünkü o kadar çok böyle hikaye var ki, niye böyle bir görevleri olsun? ve bu hala devam ediyor... Özür dileyip çok pişmanım diyerek işin içinden sıyrılınıyor, çok acı hikayeler. Hep diyorum bizim ülkemizin problemi değil, bu dünyanın problemi!
Kadın hep güçlü olmak zorunda, kadın hep bunu bir şekilde mücadele edip bununla baş etmek zorundaymış gibi... Geçmişte de komşumuzda vardı, eşi çok alkol aldığı için boşanmak istiyordu, babası bu eve sadece ölün girebilir, gerekirse kocan seni öldürsün, baba evine dönemezsin, sen boşanmış şekilde bu eve dönemezsin diyordu. Kadın çalışıyor, parasını alıyor, kumarda kaybediyor, geliyor karısını yine dövüyor neden paran yok diye... Bunları görüyorsun...
