Hayatınızda hiç olmamış bir şeyin eksikliğini hissettiniz mi hiç? Burnunuzun direğini sızlattı mı o özlem duygusu? Daha önce tadını bilmediği meyveyi aşeren bir anne gibi... Filizken köklerinden ayrıl...

Hayatınızda hiç olmamış bir şeyin eksikliğini hissettiniz mi hiç? Burnunuzun direğini sızlattı mı o özlem duygusu? Daha önce tadını bilmediği meyveyi aşeren bir anne gibi... Filizken köklerinden ayrılmış ağaç gibi... Doğduğun ama aklının ermediği zamanlarda koparıldığın memleketin gibi... Siz de hayatınızda daha önce hiç olmamış bir şeyin eksikliğini çektiniz mi hiç? Hayat, bazen bize oyunlar oynar... Koparır, dağıtır, parçalar... Kefesi bozuk terazi misali gücünü ölçer, yanlışları her dem yüzüne vurur... Nefes alıp yaşamak ne kadar güzelse; hayat bir o kadar acıdır bazen... Zordur, onu hak etmen için mücadele etmeni ister. Tam ‘Ayağa kalktım’ derken, bir tekme daha vurur beline... İşte, o zaman o eksiklikleri daha iyi anlarsın. Bazen elini daha önce hiç tutmamış o eli özlersin, bazen doğup büyüdüğün memleketi, bazen de kökünün can bulduğu toprağı... Daha önce burnuna dolmamış bir kokuyu özlersin, huzur dolu bir sesi, bir kez bile yoluna gölge olmamış o bedeni özlersin... Hayat, bazen bize oyunlar oynar... Güler, dalga geçer, aşağılar... Sana hiç elde edemediğin resimler gösterir... İçinde senin olamadığın fotoğraflar, anlar, hatıralar... Güçtür, onunla baş etmek... Dışarıdan çelik gibi sert görünsen de öyle bir acıtır ki kalbini, içindeki öksüz kalmış kedi yavrusunu dışarıya çıkarır... Tam ulaşacakken süte, bu seferde testiye bir tekme vurur... Ellerin yine bomboş kalır. İşte, o zaman anlarsın yalnızlığı... Bazen elini daha önce hiç tutmamış o eli özlersin, bazen doğup büyüdüğün memleketi, bazen de kökünün can bulduğu toprağı... Daha önce burnuna dolmamış bir kokuyu özlersin, huzur dolu bir sesi, bir kez bile yoluna gölge olmamış o bedeni özlersin... Hayat, bazen bize oyunlar oynar... Tam ‘Bitti’ derken, tutar elinden... ‘Haydi! Ne duruyorsun!’ diye de hesap sorar şüphesiz... Mecalin kalmamış, isyan bayrağın paramparça olmuşken... Senden her şeyi unutmanı bekler... Geçmişi affetmeni, ciğerlerin patlarcasına kahkaha atmanı, varlığına şükretmeni, sevmeni, sevilmeni arzu eder. Kırıldığın yerden yeşermeni, yollarına yeni gölgeler bulmanı sağlar... Sana yeniyi bahşeder... Güç alacak yeni eller, huzur bulacak bir toprak bahşeder... Ve en önemlisi de eksiklerinden ders almanı ister... Şimdi sen... Kimlerin hayatında eksiksin, hiç düşündün mü? Kimlerden vazgeçtin, kimlerin toprağına elinde olsa bile can vermedin? Kimlerin yollarında eksik gölgen ve kimler seni bekliyor, hiç düşündün mü? Hayat, bazen bize oyunlar oynar... Düşünmemizi ve ders almamızı sağlar... Seni eksik bırakanlardan ders al ve kimleri eksik bıraktığını düşün... Güçlü at adımlarını... Hayat çok kısa... Hayat çok kısa...