Bugün sizlerle farklı bir gündem ile sesleniyorum. Derneğimizin en yürekli yoldaşı, üyemiz, çevreci, insan ve doğa dostu, merhametli hayvansever, biricik dostumuz Mehtap Wood’u kaybettik. Ekinoks dern...
Bugün sizlerle farklı bir gündem ile sesleniyorum. Derneğimizin en yürekli yoldaşı, üyemiz, çevreci, insan ve doğa dostu, merhametli hayvansever, biricik dostumuz Mehtap Wood’u kaybettik. Ekinoks derneğimize üye olmadan önce çok sayıda hayvansever ve çok sayıda çevre dostu ile bir ömür boyu duyarlı çalışmalarda gönüllü mücadele vermenin ötesinde “O” çok güzel bir insandı.
Babası 1960 yılında birinci dönem Tunceli Senatörü seçilmiş öğretmen Mehmet Ali Demir, annesi Nezihe hanımdı. Babasının görev yeri olan Gaziantep’te 1956’da doğmuş, babanın Meclis görevi nedeniyle Ankara’da büyümüştü. Yükseköğrenimini Ankara’da tamamladığı sırada, İngilizce öğretmeni ve NATO’nun askeri okullarında görevli eşi Bill Wood ile tanışmıştı. Evlendikten sonra eşinin görevi nedeniyle çok sayıda ülkede yaşamak zorunda kalmış, çok ülke çok değişik kültürde insan tanımıştı. Gittiği ülkelerde yaşadığı deneyimler, insana, doğaya olan sevgisi çok daha artmış, ancak en çok vatan sevgisi pekişmişti.
Eşi ile bir gün emekli olduklarında vatan saydıkları topraklara dönmek, burada yaşlanmak ve burada ölmek üzere hayaller kurmuşlardı. Nihayet 1990 larda bu hayallerin temellerini attılar. Ilıca Çeşme’de eski viran bir ev sahibi oldular. Tatil ve izin zamanlarında gelip gittikçe, peyderpey o viran evi bir cennet bahçesine dönüştürdüler. Emeklilik zamanı gelip çattığında yıllardır bekledikleri düş gerçek olmuştu. Evlerine yerleştikten sonra kolları sıvayıp, işe koyuldular.
Sokaklarda gördükleri yaralı hayvanların tedavileri, ameliyatları, onların beslenmeleri, bakımı, sahiplendirilmeleri ile ilgili sayısı belli olmayan çalışmayı üstlendiler. Barınaklar faydasına etkinliklere katıldılar, insanları organize ettiler. Çevrenin daha güzel, daha sağlıklı, ağaçlandırılmış ve temiz olması için çok sayıda gönüllülük hareketine katıldılar. Sayısız dilekçeler ile yetkili makamları göreve davet ettiler. Bizlere göre, çevre bilinci, sahipsiz masum canlara duyarlılık, vatan sevgisi namına her daim örnek insanlar oldular.
2020 yılı pandemi dönemi, beyin kanamasıyla birlikte felç geçiren Mehtap’a, 2023 başında 4. Faz akciğer kanseri tanısı kondu. 27 Nisan Perşembe günü sabahı aramızdan ayrıldı. bizlere çok şey katmıştı. O ve sevili eşi emekli öğretmen Bill bizlere çok şey öğrettiler. Mehtap hiç şüphesiz hayatlarımızda yeri doldurulamayacak bir boşluk bıraktı.
Bireysel olarak iyi bir şeyler yapılabileceğini, her bir bireyin daha duyarlı olduğu gün toplumun da daha refah ve aydınlık yarınları inşa edebileceğine örnek oldu. Önce mahallemizden, evlerimiz önünden başlamak, sokağımızı temizlemek ve güzelleştirmek gerektiğini, yollarımıza ağaçlar dikmemizin, çevremizi gün be gün yemyeşil hale getireceğini bizzat kanıtladı. Eğer ki her kez kapısın önünü süpürse, o semtin temiz olacağını ışıldayacağını gösterdi.
Haksızlıklara susmamak, hukuk devleti olan ülkemizde, hak mücadelesini korkmadan, yılmadan sonuna kadar verebilmek gerektiğini öğretti. Kanun ve yasaların her kese eşit mesafede olması gerektiği, herkesin için adalet olması gerektiğini, ancak adil bir düzende insanların huzur içinde yaşayabileceğini o’nun gayretinden feyz alarak çok daha iyi idrak ettik. Haksızlığa karşı verdiği 9 yıllık mücadelenin sonucunu da nihayet almıştı. Huzur içinde uyuması için ilahi bir teselli olmasını diliyorum. Bir ömür can yoldaşlığı yaptığı eşi sevgili vazife yoldaşımız Bill için, bu hukuk galibiyetinin, bir nebze teselli kaynağı olduğunu biliyorum.
