Safanur Öztürk/EGE TELGRAF- Uluslararası Kanser Araştırma Ajansı’nın (IARC) verilerine göre Türkiye’de her dört kişiden birinin yakalandığı bu hastalık, yüzbinlerce kişiyi hayattan kopardı. Bu hastalığa yakalananlardan biri de 24 yaşındaki Muhammet Doğan. Nonhondgin Lenfoma teşhisi konulan Doğan, ilham verecek mücadelesini Ege Telgraf okurları için paylaştı. Doğan, birçok kanser hastasına motivasyon olması için Umut Sokağın Tavanı Kadar kitabını yazdı. Yaşadığı zorlu sürece değinen Doğan, umudunu hiçbir zaman kaybetmediğini söyledi.
‘BİTTİ DERKEN NÜKSETTİ’
Hastalık süreci boyunca oldukça zorlandığını belirten Doğan, “24 yaşındayken nefes darlığı, yürümede zorluk, geceleri kramp girmesi yaşadım. Salgın sürecine denk geldiği için hastalığımın Kovid olduğunu düşündüm. İlk zatürre teşhisi konuldu. Özel bir hastaneye gitmem önerildi. Orada 1 ay yattım, eşim kanser olduğumu biliyordu ama benden sakladı. Kitle vücudumun belirli yerlerinde görülmüş. Nonhondgin Lenfoma 4. evre teşhisi konuldu. 6 kür kemoterapi almam gerekiyordu. Tam bitti derken hastalık tekrar nüksetti. Işın tedavisi gördüm. Hastalığın bu sefer Hondgin Lenfoma’ya evrildiğini öğrendim. Vücudum yorulmaya başladı, çok ağır ilaçlar almaya başladım. Hastayken Kovide yakalandım. Vücudumun birkaç yerine nüksetme ihtimaline karşın sürekli tahliller yapıldı. Bunun dışında Adana’da ikamet ettiğim için depreme de yakalandım. Öncelik depremzedelere verildiğinden ötürü tedavim 1 hafta kadar ertelendi ama bir şekilde tedaviye devam ettim. Şu anki süreçte hastalığım birkaç bölgede tekrar görüldü. Tedavi devam ediyor. Bu süreçte en büyük desteği eşimden ve sosyal medyada tanıştığım insanlardan gördüm” dedi.
‘BEN KİTABA TUTUNDUM!’
Kitabı yazmaya nakil olması gerektiği süreçte karar verdiğini söyleyen Doğan, “Benim bir şeyler yapmam gerekiyor dedim. Yaşadıklarımla insanların bana davranışlarını gördüm. Bunları anlatmam gerekiyor dedim. Bunu yapmayı başardım. Hastalığım devam ederken hastaneden kalan boş vakitlerimde yazmaya karar verdim. Kitabı yazmak yaklaşık 1 senemi aldı. Bu süreç bana da çok motivasyon sağladı ama hastane koridorlarını anlatırken çok zorlandım. İçerikte kendi hayatım, yaşadıklarım, hayatıma giren insanlar var. Bana yardım edenlere bir nebze de olsa teşekkür niyetinde yazdım. Pes etmememiz gerektiğini söyledim” ifadelerini kullandı. Kitabı yazmaya karar vermesindeki en büyük etkenin aynı durumdaki diğer kişilere yol göstermek olduğunun altını çizen Doğan, “Kitabımdan 7 yaşındaki çocuk da etkilendi, 70 yaşındaki yetişkin de. Sosyal medyada birçok insanla irtibat kurdum. Çok güzel geri dönüşler aldım. Beni sevmeyen insanlara bile bir şeyler anlatmaya çalıştım. Sokağın bir tavanı yok umudun da bir tavanı yok. Şehir dışında bu hastalığı yaşayan bir hastaya motivasyon olması için kitabım verilmiş. Bu benim için çok büyük mutluluk” dedi.
