Türkiye’nin 11 ilinde yıkıma sebep olan, milyonlarca vatandaşın etkilendiği Kahramanmaraş ve Hatay merkezli depremlerin üzerinden iki ay geçti. İhmaller zinciri nedeni...
Türkiye’nin 11 ilinde yıkıma sebep olan, milyonlarca vatandaşın etkilendiği Kahramanmaraş ve Hatay merkezli depremlerin üzerinden iki ay geçti. İhmaller zinciri nedeniyle hayatını kaybedenlerin yakınları adaleti arıyor. Adıyaman’da en az 67 kişiye mezar olan Grand Isias Otel’de yaşamını yitiren rehber Çağkan Yılmaz’in eşi Burcu Aksoy Yılmaz da onlardan biri. Yılmaz sosyal medya hesaplarından yaşananların unutulmaması gerektiğini belirterek, ‘birlikte mücadele’ mesajları veriyor. Üstelik hepimizin bildiği, “Bir dahaki sefere kimlerin canı yanacak?’ gerçeğini hatırlatarak. Destek isteyen deneyimli turizmci, bakın bizlere neler söylüyor: “Ben Burcu Yılmaz ya da bazılarınızın bildiği gibi Burcu Aksoy. 15 yıldır aktif acenteciyim. Depremde eğitim gezisinde olan rehber eşim Çağkan Yılmaz’ı 30 arkadaşıyla birlikte Adıyaman İsias 0tel’de kaybettim! Maddi yardımlarınız çok güzel, çok anlamlı destek olan herkese teşekkürler. İnanıyorum ki hepsi faydalı yerlere ulaşıyor. Ama bizim manevi desteğe, sesimizi duyurmaya ihtiyacımız var. Bugün bizim başımıza gelen yarın sizlerin de başına gelebilir. REHBERLERDEN HABERİNİZ VAR MI? Acente sahipleri, çalışanları, misafirlerinizi konaklattığınız otellerin durumları hakkında en ufak bir bilginiz var mı? Yok. Olamaz; çünkü bize gelene kadar bu işin çoktan denetlenmiş olması gerekir normal şartlarda! Ama burası Türkiye. Başınıza bir şey geldiği zaman anlıyorsunuz neyin, ne olduğunu. İsias Oteli kaçınız duydu haberlerde? Kaçınızın bilgisi var içinde yitip giden 30 (bir rehberimiz de hastanede hayatını kaybetti, sayı 31’e yükseldi) rehber ve bir kaptandan? Oysa ki Kıbrıslı çocuklar desem bir çoğunuz bilirsiniz muhtemelen…
Biz birbirimize sahip çıkmadıktan sonra hiç kimse yok arkamızda. Ne Bakanlık ne TUREB (Turist Rehberleri Birliği) ne TÜRSAB (Türkiye Seyahat Acenteleri Birliği) ne TÜROB (Türkiye Otelciler Birliği)! Günler evvel Twitter’da ses vermek için çağrıda bulundum buradan, kaçınız ciddiye aldı? Ben maddi hiçbir destek istemiyorum. Bugün benim, bizim canımız yandı, yarın sizinkinin olamayacağının kim garantisini verebilir? Bağlı olduğunuz kuruluşlara güvenmeyin, hepimiz yalnızız! Ancak birlik olursak sesimizi duyurabiliriz. Sadece birkaç saniye benim yerime koyun kendinizi. Hayatının baharında, 36 yaşında, eşinizi ya da en değerlinizi bu şekilde kaybettiğinizi düşünün… Benim canım gitti, bizden bu camiadan birileri gitti. Şimdi sesimize ses katacak kaç kişi var burada?”
Telefonda görüştüğüm Yılmaz, hayatını kaybeden rehberlerin eğitim için bölgede olduğunun altını çizdi, “Eğitimin ev sahibi Kültür ve Turizm Bakanlığı ile TUREB idi. Bina çürükse ne yapsınlar; ama bu canlar onlara emanetti. Bakan’ın ağzından bir kere “Rehber” kelimesini duymadık. Manevi olarak çok yalnız bırakıldık.” dedi.
