Fotoğrafta gördüğünüz yerin bir çocuk parkı olduğu anlaşılıyor, değil mi? Ancak çocuk parkının neden insana yakışır şekilde, amacına uygun kullanılmadığını anlamak zor.
Yemek artıkları, paketleri, su, meşrubat, içki şişeleri, çiğdem kabukları, sigara izmaritleri, meyve çekirdekleri... Envai çeşit çöp, çocukların oyun alanına adeta yığılmış. Peki neden?
Biz ne ara bu kadar pis bir millet olduk? Yediklerimiz, içtiklerimizden kalanlar ardımızda uçuşuyor. Ne ara bu kadar düşüncesiz olduk? İçki ve sigara kalıntıları çocuk oyun alanlarına atılıyor. Hatta çocuğunu oynatmaya gelen eli sigaralı ebevenyler var, şaşırmamak, kızmamak elde değil.
Kendi sağlığından geçmiş, ona muhtaç evladına acıması yok, başka çocuklara da acımıyor, ailelerinden de utanmıyor. Onun zehirli dumanını, kötü kokusunu herkes solumak zorunda... Çocuklar onları izlemek, sigara nedir, nasıl içilir öğrenmek zorunda! Biz ne ara bu kadar acımasız olduk...
Kimisi de iyi anne ve baba, çocuklarını hiç kırmıyor... Salıncakta sallanıyor yavrucak ama bir elinde gazlı içecek, diğerinde şeker. Diğer çocuklar onu izliyor sırada...
Düşünmekten uzak, empatiden yoksunuz. Değil kendimizi, bugünümüzü, çocuklarımızı, geleceğimizi bile aklımıza getirmiyoruz. En azından onları düşünsek, biraz kendimize geleceğiz. Örnek olacak, iyi insanlar yetiştireceğiz.
Çöp kutuları artmalı, uygun yerlere poşetler elbette yerleştirilmeli; ama zorunlu hallerde çöpünü cebinde taşımanın gerekliliği de öğretilmeli. Parklar, sokaklar endişe değil umut vadetmeli.
Etiketler : park, çöp,
